|
Megalito de l' monato
|
Morbihan
Bretonio
Bretagne Britanny
Francio Frankreich France
Eŭropo
Europa Europe
Index
 |
 |
Le Ménec, BZH |
|
 |
"Kie la malaltiĝanta vespera suno mergas milojn da menhiroj en ruĝecan lumon kaj daŭre longiĝas la ombroj de tiuj mutaj atestantoj de prahistoria kulturepoko, kie al la ĉirkaŭejo koloroplenaj dornaj arbustoj ein tiu erikejo donas belan, mildan etoson, kie, en la ĉirkaŭejo de Carnac [Karnag] ni bezonas tempon kaj trankvilon por plene ĝui la misteran atmosferon de tiuj kultaj lokoj kaj mortintejoj de niaj ŝtonepokaj gepraavoj." [Frank kaj Almut Rother: Die Bretagne, p.104]
Kune kun la menhirlinioj de Kermario, Kerlescan kaj Petit-Ménec la Menhirvicoj formas unu el la plej grandaj sanktejoj de Eŭropo.
La ŝtonaro de Le Ménec estis erektata ĉirkaŭ 3000 a.K. kaj konsistas de 1099 menhiroj de griza granito laŭ 12 preskaŭ paralelaj linioj. La tuta aranĝaĵo larĝas preskaŭ 100 metrojn kaj longas 1167 metrojn. Tiuj ŝtonoj estas ordigitaj laŭgrande - en la okcidento ili altas preskaŭ kvar metrojn, en la oriento ili altas apenaŭ 60 centimetrojn. Komence la vicoj laŭiras 500 metrojn al 93° orient-sudorienten. Rimarkinda estas alta menhiro sur la kvara linio denorde ĉe ĉirkaŭ 200 m de la okcidenta fino de la liniaro. Ĝia signifo ĝis nun estas neklara, kiel la signifo de la tuta loko. Domaĝe la vicojn tranĉas la strato de Carnac al Rutel post 300 m. Poste, post la 500a metro la liniojn turniĝas iom norden kaj kontinuas nun al 87° al orient-nordorienten. Post kelkaj pluaj cent metroj la aranĝo duafoje estas tranĉata de stratego. Nombraj ŝtonoj viktimiĝis pro tiu afero. Oriente de tio ili finiĝas, ŝajne malaperantaj en la herbaro kaj arbustaro. Plue oriente tiam komencas la ŝtonvicoj de Kermario.
Ambaŭfine de la linioj videblas la restoj de ovecaj ŝtoncirkloj (kromleĥoj). La fama skota arkeoloĝisto Alexander Thom [Aleksânder Tôm] de Anglio sukcesis disspecigi la kromleĥojn laŭ diversaj tipoj. Tiel li povis pruvi ke tiuj tipoj ne nur ekzistis en Bretonio sed ankaŭ sur la Brita insularo. Krome li pruvis ke ili estis formataj ovece (ĉi-tie: ebenigita nur unu flanko!) intence ĉe kio por ĉiu tipo validas certa, ne malkomplika rilato de diversaj longecoj. La okcidenta kromleĥo estas de tipo 1. Ĝi longas 76,6 m kaj larĝas 60 m; la orienta estas tipo 2 kun longeco de 106,5 m kaj larĝeco de 91 m.
La ŝtonaj vicoj de Le Ménec situas norde de la ĉarma urbeto Carnac, ĝuste oriente de la vilaĝo Le Ménec en la departemento Morbihan en suda Bretonio (Regiono en okcidenta Francio) . Ili laŭiras kun la tri ceteraj ŝtonlinioj la ĉefstraton D 196 orienten ĝis Kerlescan. Belan vidon sur la tutan aranĝon oni havas vidante nordokcidenten de la tomba altaĵo (tumuluso) St. Michel [San Miŝel] ĉe la orienta urbobordo de Carnac.
Ekzistas diversaj legendoj pri tiuj misteraj ŝtonvicoj. Unu de ili temas
pri la Sankta Kornelio. Tiu frua kristano laŭrakonte estis persekutata
de romaj soldatoj pro sia fido. Kiam dum sia fuĝo li atingis la Golfon
de Morbihan li rimarkis ke ne eblis pluen. Antaŭ li malfermiĝis la
maro kaj de malantaŭe venis la romanoj. Tiel li vidis atingiĝi
sian
finon kaj petegis helpon de Dio. Tiu tuj ŝtonigis la soldatojn. Je Kristnokto
tamen la malbeno malfirmiĝas iom dum kelkaj horoj tiel ke la ŝtonaj
soldatoj povas sensoifigi sin ĉe la rivero, antaŭ ke ili denove devas
senmove stari unu jaron en la herbejo. Sed neniam iu vivaĵo tiun povis
vidi.
"Wo die tiefstehende Abendsonne Tausende von Menhiren in ein rötliches Licht taucht und die Schatten dieser stummen Zeugen einer vorgeschichtlichen Kulturepoche länger und länger werden, wo leuchtender Stechginster dieser herben Heidelandschaft eine freundliche und anmutige Stimmung verleiht, dort, in der Umgebung von Carnac, brauchen wir Zeit und Muße, um uns ganz dem geheimnisvollen Zauber jener Kult- und Totenstätten unserer steinzeitlichen Vorfahren hinzugeben." [Frank und Almut Rother: Die Bretagne, S.104]
Zusammen mit den Menhirreihen von Kermario, Kerlescan und Petit-Ménec bilden die Menhirreihen Le Ménec eines der größten Heiligtümer Europas.
Die Steinreihen von Le Ménec wurden um 3000 v. Chr. errichtet und bestehen aus 1099 Menhiren aus grauem Granit in 12 fast parallelen Reihen. Die ganze Anlage ist etwa 100 m breit und 1167 m lang. Diese Steine sind der Größe nach sortiert, im Westen erreichen sie eine Höhe von fast vier Metern, im Osten sind sie kaum 60 cm hoch. Zunächst ziehen sich die Linien 500 m weit nach 93° Ostsüdost. Auffällig ist ein hoher Menhir auf der vierten Reihe von Norden bei etwa 200 m vom westlichen Ende der Alignements. Seine Bedeutung ist bislang ungeklärt, wie auch die Bedeutung der ganzen Anlage. Leider werden die Reihen nach 300 m von der Straße von Carnac nach Runel zerschnitten. Dann, nach 500 m machen sie einen Knick leicht nach Norden und verlaufen somit in Richtung 87° nach Ostnordost. Einige hundert Meter weiter wird die Anlage abermals von einer Straße zerschnitten. Zahlreiche Steine müssen diesem Vorhaben zum Opfer gefallen sein. Östlich davon laufen sie dann aus, scheinen sich im Gestrüpp und hohen Gras zu verlieren. Weiter nach Osten beginnen dann die Steinreihen von Kermario.
An beiden Enden der Alignements lassen sich die Überreste eines eiförmigen Steinkreises (Cromlech) erkennen. Dem berühmte schottische Archäologe Alexander Thom war es gelungen, die Cromlechs in verschiedene Typen einzuteilen. Damit konnte er nachweisen, daß diese Typen sowohl in der Bretagne als auch auf den britischen Inseln existieren. Ferner wies er nach, daß sie absichtlich eiförmig (nicht zu verwechseln mit oval, sondern nur an einer Seite abgeflacht.) gestaltet wurden, wobei für jeden Typ ein bestimmtes, nicht unkompliziertes Längenverhältnis zur Geltung kam. Der westliche ist vom Typ I; er ist 76,6 m lang und 60 m breit, der östliche vom Typ II mit einer Länge von 106,5 und einer Breite von 91 m.
Die Steinreihen von Le Ménec liegen nördlich des reizenden Städtchens Carnac, direkt östlich des Dorfes Le Ménec im Département Morbihan in der Bretagne. Sie ziehen sich zusammen mit den drei anderen Alignements an der Hauptstraße D 196 nach Osten in Richtung Kerlescan entlang. Einen schönen Überblick über die Anlage bekommt man vom Tumulus St. Michel am östlichen Stadtrand von Carnac, wenn man nach Nordwesten schaut.
Verschiedenen Legenden ranken sich um die geheimnisvollen Steinreihen. Eine davon handelt vom Heiligen Cornelius. Dieser soll von römischen Soldaten wegen seines Glaubens verfolgt worden sein. Als er auf seiner Flucht am Golf von Morbihan angekommen war, erkannte er, daß er nicht mehr weiter konnte. Vor ihm lag das Meer, hinter ihm nahten die Römer. So sah er sein Ende nahen und flehte Gott um Hilfe an. Dieser verwandelte die Soldaten in Steine. Zur Weihnacht allerdings wird der Fluch für ein paar Stunden gelockert, so daß die Steinernen Soldaten am Fluß ihren Durst löschen können, bevor sie wieder ein Jahr lang regungslos in der Heide zu stehen haben. Doch gesehen hat dies noch niemand.
"Where the setting sun in the evening bathes thousands of standing stones in reddish light and the shadows of these silent witnesses of a prehistoric cultural epoch get longer and longer, where bright gorse gives this heathen landscape a friendly and charming atmosphere, there, in the surroundings of Carnac we need time and peaceful silence to dedicate ourselves completely to the mysterious charm of these places of worship and burial sites of our stone-age ancestors." [Frank and Almut Rother: Die Bretagne, p.104]
Together
with the formations of standing stones (menhirs) of Kermario, Kerlescan and
Petit-Ménec the menhirs of Le Ménec form one of the largest sacred
places in Europe. The stone formations of Le Ménec were erected around
3000 B.C. and consist of 1099 menhirs of grey granite in 12 nearly parallel
rows. The whole arrangement is about 100 m (110 yd) wide and 1167 m (0.7 mls)
long. The stones are sorted according to their height from west to east. In
the west are the tallest stones of up to four meters (13 ft) while those of
the eastern end hardly reach 60 cm (2 ft) in height. From the beginning the
rows extend for 500 m (0.3 mls) to 93° east-southeast. One stone in the
fourth row from the north, about 200 m from the west is especially noted for
its height. It must have had a special function which until now is as uncertain
as the meaning of the whole arrangement. Unfortunately
the rows get split after 300 meters by the road between Carnac and Runel. Then
after 500 m they turn slightly
to the north and continue on to 87° to east-northeast. Some hundred meters
furthe on the formations get split another time by a main road. Numerous stones
must have become victims of that. To the east they seem to disappear in the
hedges and high grass, while further to the east the formations of Kermario
commence.
At both ends of the formation we can find the remains of egg-shaped stone-circles (cromlechs). The famous Scottish archaeologist, Alexander Thom, succeeded in dividing the stone-circles into different types, so he could prove that these types exist in Brittany as well as in the British Isles. Furthermore he proved that they were egg-shaped intentionally (not to be confused with oval-shaped, since they are flattened on one side only). With each type a certain, fairly complex relationship between several lengths was valid. The western cromlech is of type I; it is 76.6 m (84 yd) long and 60 m (66 yd) wide. Its long axis is oriented to 351° north, the short one oriented to 81°, with the flattened side lying to the north. From this circle some 70 stones still remain, though originally double that number may have been there. The circle does not completely close up but is offset somehow to the south, so that imaginary extensions of the six northern alignments would pass by the cromlech. The eastern stone circle is of type II, with a length of 106.5 m (116 yd) and a width of 91 m (99.5 yd). Its long axis is oriented to 124° north-west, the flattened side lies in the south-east. Unfortunately this circle is severely damaged. Just a few stones form the end of the alignment, with a few other stones to the north forming the sharp northern side of the circle. Apart from that the circumference of the circle however needs to be reconstucted at a later date.
The stone formations of Le Ménec lie north of the charming town of Carnac, exactly to the east of the village of Le Ménec in the province of Morbihan in Brittany. Together with the three other formations they extend along the main-road D 196 to the east heading for Kerlescan. A beautiful view one can be had from the barrow grave (tumulus) St. Michel at the eastern end of the town looking towards the north-west.
There are several legends about these mysterious rows of stone. One of them talks about St. Cornelius. This Christian was persecuted by Roman soldiers for his faith. While fleeing he reached the Gulf of Morbihan, where he realised that this was the end. In front of him was the sea and behind him the Romans were arriving. In his need he implored to God to help him. So God turned the soldiers to stone. At Christmas however the curse is lifted for some hours so that the stone soldiers can quench their thirst at the river nearby, before they have to stand immobile for another year. But nobody has ever been able to see that.
lasta ĝisdatigo letzte Überarbeitung last update: 12-2w-02